Zuster Bernarde Meijer

* 23 mei 1921 † 8 maart 2020 

Zij werd geboren te Losser op 23 mei 1921. Op 4 februari 1944 sloot zij zich aan bij onze Congregatie Zusters van Liefde te Schijndel.

Zij overleed in het St.-Jozefklooster te Schijndel op 8 maart 2020.

Zuster Bernarde kwam uit een groot gezin van 13 kinderen. Haar ouders waren Otto Jan Meijer en Bernarda Huissoon. Zij was de tweede oudste en ging al op jonge leeftijd werken in een fabriek. Ze wilde zuster worden maar dacht dat dat als fabrieksmeisje niet kon. Bij haar werken in de fabriek hoorde ze telkens de innerlijke stem die haar zei naar het klooster te gaan.  Op 22-jarige leeftijd trad zij in bij onze Congregatie en op 6 augustus 1948 deed zij haar eeuwige geloften. Dit was voor haar een heel bewuste keuze en terugkijkend op haar leven was zij ze vol overtuiging dat ze daar heel tevreden over was en weer dezelfde keuzes zou maken. Zuster Bernarde heeft in haar leven verschillende taken gehad; bij kinderen, bij bejaarden en in gezinnen. In Geldrop werkte zij 35 jaar op de baby-afdeling van het ziekenhuis.  Haar warme aanwezigheid bij zieke kinderen en haar zorgzame aandacht voor de ouders maakte velen gelukkig. Zij had geen sterke gezondheid en lichamelijk lijden is haar niet bespaard gebleven. Maar zij vertrouwde altijd op God, die haar had geroepen zoals Hij dat de profeet Samuel destijds had gedaan, en op Wiens roep zij was ingegaan om in Zijn dienst te staan. Klein van stuk was zij maar groot in daden. Wij herinneren ons zuster Bernarde als een stille en bescheiden zuster, die wel een eigen mening had en duidelijk was in haar uitspraken. Ze wist wat ze wilde en was zeer zelfverzekerd. Ze had ook veel interesse voor het wereldgebeuren en keek graag naar TV en actuele programma’s. Het ouder worden was soms erg moeilijk, maar in haar geloof vond ze troost en kracht. Ze was tegelijk ingetreden met zuster Marie Antoinetta Megens, ze leerden elkaar kennen, deden veel samen en hadden veel steun aan elkaar. Zuster Bernarde hield van de Congregatie en van haar familie. Ze had veel contact met broers en zussen en was daar ook dankbaar voor. In haar uitvaartviering werd op haar eigen verzoek Psalm 139 gelezen en de eerste woorden uit die Psalm  “Gij, Gij peilt mijn hart en Gij doorgrondt mij” waren erg belangrijk voor haar. Ze resoneerden in haar hart, zoals bij de profeet Samuel.

Het was voor zuster Bernarde niet te bevatten dat God iemand zó kent.

Aan die God durfde zij zich toevertrouwen.

Moge zij nu voor altijd rust vinden in Zijn nabijheid.